خانه را تجملاتی نکنید.
شخصی مریض شد و امیرالمؤمنین علی(ع) به عیادت او آمدند و با مشاهده خانه بزرگ او فرمودند:
«چه استفاده‌ای تا به حال از این خانه کرده‌ای که اگر برای قیامت خود استفاده نکرده باشی این خانه در قیامت وبال تو خواهد بود».
حضرت در جای دیگری چنین فرمودند:
«هر مقدار ساختمانی که بیش از اندازه باشد برای تو وبال است یکی برای خواب فرزندانت و دیگری برای مهمان البته به تناسب افراد فرق می‌کند».1
همچنین امام جعفر صادق(ع) می‌فرمایند:
«ساختمان بیش از مورد نیاز مسؤولیت در قیامت دارد».2
در مجمع البیان و الحیات نقل می کند: پیامبر اکرم(ص)ساختمانی را مشاهده کردند که روی آن قبه‌ای تجملاتی ساخته شده بود به آن نگریستند و پرسیدند صاحب آن کیست؟ گفتند فلانی از اصحاب شماست، زمانی که صاحب خانه خدمت پیامبر اکرم(ص) آمد ایشان با او به سردی رفتار کردند، علت را از اصحاب جویا شد گفتند پیامبر چند روز پیش خانه تو را دید که مجلل ساخته بودی و ناراحت شد و احتمالاً برای همین است که او رفت و آن قبه را خراب کرد و برگشت و پیامبر با شنیدن این خبر خوشحال شدند و او را تمجید کردند.
امام حسین(ع) خانه‌ای را دید که خیلی مجلل بود فرمود:
«گل‌ها را بالا برده دین خود را پایین آورد».3
قرآن کریم می‌فرماید:
<أَ تَبْنُونَ بِكُلِّ ریعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ؛4 آیا در دامنه‌های کوه برای سرگرمی خانه بنا می‌سازید>.
<وَ تَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً*فارِهینَ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ>.5
حضرت فرمود: «وَ مَنْ بَنَى بُنْیَاناً رِیَاءً وَ سُمْعَةً حَمَلَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مِنَ الْأَرْضِ السَّابِعَةِ وَ هُوَ نَارٌ یَشْتَعِلُ مِنْهُ ثُمَّ یُطَوَّقُ فِی عُنُقِهِ وَ یُلْقَى فِی النَّارِ فَلَا یَحْبِسُهُ شَیْءٌ مِنْهَا دُونَ قَعْرِهَا إِلَّا أَنْ یَتُوبَ فَقِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ كَیْفَ یَبْنِی رِیَاءً وَ سُمْعَةً فَقَالَ یَبْنِی فَضْلًا عَلَى مَا یَكْفِیهِ اسْتِطَالَةً بِهِ عَلَى جِیرَانِهِ وَ مُبَاهَاةً لِإِخْوَانِهِ».
—————–
1. «کلُّ بِنَاءٍ لَیْسَ بِکفَافٍ فَهُوَ وَبَالٌ عَلَى صَاحِبِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ»، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج6، ص531.
2. «مَنْ بَنَى فَوْقَ مَا یَسْکنُهُ کلِّفَ حَمْلَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ». برقی، المحاسن، ج2، ص608.
3. «مَرَّ الْحُسَیْنُ ع بِدَارِ بَعْضِ الْمَهَالِبَةِ فَقَالَ رَفَعَ الطِّینَ وَ وَضَعَ الدِّینَ»، حسین محدث نورى، مستدرک الوسائل، ج3، ص467
4. شعراء، آیه 128.
5. شعراء، آیات 149 و 150.