سیر تاریخی

ماساژ یکى از روش‌هاى درمانى بسیار کهنى است که از دیرباز حکیمان قدیم ایران، یونان، روم و… به آن توجه کرده‌اند و همواره آن را یکى از راههاى اصلى ازبین‌بردن درد مىدانستند.نتایج پژوهش باستان‌شناسان از مقبرههاى مصر باستان نشان مىدهد که در روزگاران کهن ماساژهاى خاصى در ناحیۀ کف پا و دست انجام مىشده است.حکیم ایرانى ابن‌سینا در بخش ماساژ کتاب «قانون در طب» مىنویسد:
«ماساژ براى پراکنده‌کردن مواد زائدى به‌کار مىرود که در عضلات وجود دارند و نمىتوانند توسط ورزش از بدن خارج شوند».
وى ماساژ را به چهار نوع: سخت، نرم، زیاد و معتدل تقسیم کرده که از ترکیب این چهار نوع روش، ماساژ حاصل مىشود.
بقراط حکیم یونانى آغاز سدۀ پنجم پیش از میلاد، بر این باور بود که:
«پزشک باید در بسیارى از روش‌ها مجرب باشد که ماساژ (Rubbing) مطمئناً یکى از آن‌هاست؛ چراکه ماساژ سبب سفت‌شدن مفصلى که شل شده یا شل‌شدن مفصلى که سفت و سخت شده است، خواهد شد».
با سیری در تاریخ متوجه می‌شویم که ماساژ در تمام ملل و با فرهنگ‌های مختلف مرسوم بوده و شاید دلیل رواج آن عامه پسند بودن آن نزد تمام مردم باشد و در گذشته مردم بدون اینکه از تأثیرات فیزیولوژیکی و درمانی ماساژ آگاهی داشته باشند ازآن استفاده می‌کردند، مثلاً ضرب دیدگی‌ها اولین اقدام آنها تکان دادن و یا مالش عضو صدمه دیده بوده است.
تاریخچه این درمان به حدود 2700 سال قبل از میلاد برمی گردد. در متن کتاب امپراطور زرد (کتاب مرجع طبّ داخلی چین) برای درمان فلج و تب و لرز به ورزش، ماساژ پوست و عضلات و نیز تمرینات بر روی دست و پا توصیه شده است. بقراط در حدود 400 سال قبل از میلاد ضرورت استفاده از مالش را به عنوان یک درمان بخصوص در درمان آسیب‌های ورزشی و جنگی، به پزشکان گوشزد کرد. اسناد قدیمی دال بر استفاده ژاپنی ها و نیز سایر تمدن‌ها نظیر مصر، روم و عرب از ماساژ درمانی موجود است.
ماساژ درمانی به شیوه نوین و علمی، توسط هنریک لینگ (1839-1776م) بر پایه ماساژ و ورزش بنیان نهاده شد.دو برادر پزشک امریکایی به نام جورج و چارلز تیلور پس از تحصیل در سوئد، در سال 1850 این رشته را به امریکا معرفی نمودند.در مِیان ملل و اقوامی که در گذشته از ماساژ به شکل وسیع‌تری استفاده می‌کردند می‌توان ازمصری‌ها، ایرانیان، یونانیان، چینی‌ها و ژاپنی‌ها نام برد و همینطور از بین دانشمندان و اطباء قدیمی که از تکنیک‌های ماساژ استفاده می‌کردند می‌توان به بقراط و ابوعلی سینا اشاره کرد. بقراط به نتایج سودمند مالش و ماساژ در تأمین و بازگرداندن نیروی عضلانی افراد ناتوان تا حدی پی برد و برای درمان بعضی از عوارض مفصلی و عضلانی از این روش‌ها استفاده نمود.امروزه نیز از ماساژ با اهداف مختلف و به شکل وسیع و گسترده‌ای استفاده می‌کنند و بویژه در درمان دردهای عضلانی و مفصلی جایگاه ویژه‌ای را نسبت به سایر روش‌های درمانی دارد.