پوشیدن لباس تمیز و زیبا

از الطافی که خداوند به انسان عطا فرموده و او را از سایر جانداران متمایز ساخته است، نعمت حُجب و حیاست که در فطرت او نهاده شده و روشن ترین شکل بروز این گرایش فطری، احساس نیاز به پوشش و پوشاندن بدن از دیگران است و چه خوب است که این پوشش، زیبا، تمیز و شایسته شأن انسانی و منزلت اجتماعی فرد باشد، تا آدمی را در منظر دیگران، خوشایند سازد.
درباره زیبا بودن لباس، امام صادق(ع) چنین می فرماید: إِلْبَس وتَجَمَّل؛ فَإِنَّ اللّه جَمیلٌ، یُحِبُّ الجَمال؛ وَلْیَکُنْ مِنْ حَلالٍ.1
لباس زیبا بپوش؛ زیرا خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد؛ امّا باید از حلال باشد.
پیامبر اکرم در مورد تمیز بودن لباس فرموده است: مَنْ اتَّخَذَ ثوباً، فَلْیُنَظِّفهُ.2
هر کس لباسی می پوشد، باید آن را پاکیزه نگه دارد. همچنین امیرالمؤمنین (ع) می فرماید: غَسْلُ الثِّیابِ یُذْهِبُ الهَمَّ والحُزْنِ وهُو طَهُورٌ للِصَّلاةِ.3
شستن لباس ها غم واندوه را دورمی سازد واز پاکیزگی برای نماز، شمرده می شود.
——————-
1. وسائل الشیعة، ج 3، ص 340.
2. الکافی، ج 6، ص 244.
3. الخصال، ص 612.